Het stormt en regent, maar het deert mij niet. Ik zie de schoonheid van de dwarrelende en dansende blaadjes die zich voortbewegen door de wind, hoor het getjilp van de vogels tussen de buien door en knuffel mijn kinderen en de hond nog eens extra. Ik voel me dankbaar dat ik deel uit mag maken van al deze eenvoud en schoonheid van de natuur en van het leven, tel mijn zegeningen en mijn hart maakt een extra sprongetje. Ik zit aan de eettafel, drink een kop koffie. De verwarming en sfeerlichtjes zijn aan en ik kijk naar buiten.
Tegelijkertijd dwalen mijn gedachten af en denk ik aan de man die ik zojuist passeerde op straat. Middelbare leeftijd, muts op zijn hoofd tegen de kou, eigenlijk gewoon iemand zoals jij en ik, maar toch ook weer anders. Want niets is nu eenmaal wat het lijkt.
Ik was op weg om eten te kopen, terwijl hij op hetzelfde moment zijn plastic tas opende, op de grond zette, en de vuilniscontainer doorzocht met zijn handen, op gevoel, om er uiteindelijk een heel brood uit te vissen. Ook hij is dankbaar – op dat moment -, zoals iemand heel even blij kan zijn bij het scoren van een nieuw kledingstuk of gadget in de uitverkoop.
Hij scoorde een heel brood en dat stilt voor even zijn honger.
Mijn gedachten dwalen verder af. Zwerft deze man de hele dag – of nog erger, ook ’s nachts - over straat in de kou? Wat is daar aan vooraf gegaan. Het zal je maar gebeuren! Door iets wat je overkomt, (psychische) problemen, armoede, verslaving of botte pech ben je opeens alles kwijt en sta je er alleen voor. En tegelijkertijd draait de wereld gewoon door, zoals hij altijd gedaan heeft.
De winkels zijn afgeladen met mensen, die zowat over elkaar heen struikelen. Velen doen vandaag hun kerstinkopen, omdat Sinterklaas gisteren weer is vertrokken. We leven in een consumptiemaatschappij, waarbij steeds meer geproduceerd en geconsumeerd wordt. Mensen hebben last van keuzestress, een gevolg van de meerkeuzemaatschappij waarin we leven (een luxe probleem eigenlijk).
Hoe zou deze man zijn kerst straks doorbrengen? En zoveel andere mensen in soortgelijke, maar ook andere – eenzame of uitzichtloze - situaties…
Ineens overviel me weer het gevoel in wat voor gekke wereld we eigenlijk leven, met zoveel verschillende contrasten. Een wereld waarin de meerderheid zich vooral focust op zichzelf en handelt uit eigenbelang. Op zo een moment wil ik het liefst iedereen helpen. Maar hoe? Ik heb gelijk een donatie gedaan aan het Leger des Heils. Maar nog veel belangrijker en ook nog eens helemaal gratis:
Met liefde, verbinding, behulpzaamheid, vrijwilligerswerk, humor, luisterend oor, je hart openstellen en een glimlach kun je al het een en ander in beweging zetten. De wereld net een stukje mooier maken en kleuren. Want, alles is liefde en liefde overwint alles. Het is de sterkste kracht van het universum. Probeer het maar eens, wanneer je liefde en blijdschap voelt, voor jezelf of voor een ander, kun je je niet gelijktijdig boos of angstig voelen.
De wereld heeft veel meer liefde, onbaatzuchtigheid en behulpzaamheid nodig. Laten we daar met zijn allen bij stilstaan. En dankbaar zijn voor alles wat we wel hebben en hebben bereikt i.p.v. ontevreden over wat we (nog) niet hebben of hebben bereikt. Dankbaar voor en bewust zijn van de kleine dingen die juist heel erg mooi en groot zijn.
Reactie plaatsen
Reacties