Music was my first loveAnd it will be my last.Music of the futureAnd music of the past.To live without my musicWould be impossible to do.In this world of troubles,My music pulls me through.(John Miles 1976)

Alles wat je doet is gebaseerd op de keuzes die je maakt. Keuzes kun je iedere seconde van de dag opnieuw maken. Keuzes op basis van gevoel, verstand of een combinatie hiervan.Waarom reageren we onze frustraties en/of verkeerde keuzes regelmatig af op een ander? Veelal iemand die we lief hebben. Waarom zoeken we onvrede, een slecht humeur of dingen die ons overkomen vaak buiten onszelf en willen we die pijn die we voelen afreageren op de ander? Is dat om de pijn voor onszelf dragelijker te maken? Gemene opmerkingen hebben een reden. Echter die reden heeft meestal niets met de ander te maken, maar alles met de pijn die je zelf voelt en de angsten die je koestert.Het zijn niet je ouders, je voorgaande relaties, je baan, je collega’s of zelfs het weer die je zomaar de schuld kunt geven. Jij en alleen maar jij bent verantwoordelijk voor de beslissingen en keuzes die je in het hier en nu maakt. Hoe gaan we om met gebeurtenissen en situaties die ons overkomen? Negatieve gedachten leiden tot negatieve emoties en en hebben ook invloed op ons gedrag. We handelen niet meer naar de realiteit, maar naar onze negatieve gedachten daarover. Veelal leidt dit tot meer problematische situaties, want waar je je aandacht aan besteedt, dat groeit. Positief of negatief. Regelmatig hoor ik mensen zeggen: ‘zo ben ik nu eenmaal’. Maar is dat ook zo? Ergens wel, want als je ervan overtuigd bent dat iets wel of juist niet bij je past, dan wordt het na vele malen herhalen vanzelf je mindset. Ga je erin geloven. Wordt het jouw waarheid. Maar die mindset kun je veranderen. Altijd. Op iedere leeftijd. Ook dat is een keuze. Als je de manier waarop je naar de wereld kijkt verandert, verandert ook jouw wereld.Soms zijn we bang voor de stilte in onszelf. Bang om daar iets tegen te komen wat we niet willen zien. We kunnen ons gespannen voelen, ons suf piekeren, en tegelijkertijd leidt het nergens toe. Eigenlijk is het verbazingwekkend om te ontdekken hoeveel macht we toekennen aan onze gedachten.

Sta jij er af en toe bij stil om een compliment te geven en deze ook van een ander te kunnen ontvangen?Het klinkt zo vanzelfsprekend…..een complimentje geven als iets goed gaat. Tóch doen we het in de praktijk veel te weinig. Vaak zien we wel wat fout gaat, maar veel minder wat er goed gaat. En dat is jammer, want wie kan er niet wat extra positivisme gebruiken? Het is goed om regelmatig stil te staan bij de positieve dingen.“De diepst menselijke behoefte is de behoefte om gewaardeerd te worden”, aldus William James (Amerikaanse psycholoog 1842 -1910).Denk eens aan het laatste complimentje dat je kreeg. Wat deed dat met je?Een compliment kan enorm krachtig zijn als deze oprecht, inhoudelijk en persoonlijk is.Om zo'n compliment te maken, is het essentieel dat je aanvoelt wat voor de ander belangrijk is. Door o.a. onze drukke schema’s en de prestatiemaatschappij waarin we leven lukt ons dat steeds minder goed en zijn we vaker – al dan niet bewust - met onszelf bezig, waardoor we de ander minder goed leren kennen.We leven in een maatschappij waarin het lijkt alsof we meer dan ooit met elkaar communiceren. Helaas gebeurt dit vaak vluchtig, even snel tussendoor. Meestal online, via social media kanalen.Een digitaal compliment werkt sowieso minder goed en een 'like' op bijvoorbeeld Facebook of Instagram, kun je zien als een snel, tijdelijk, maar uiteindelijk niet bevredigend compliment.Uit onderzoek is gebleken dat complimenten en positieve aandacht meer motiveren dan cadeaus, een promotie of contant geld. Complimenten activeren het beloningscentrum van ons brein. De hoeveelheid dopamine neemt toe en dat geeft een goed gevoel. Zo krijgt een complimenteuze baas of manager blijere en daardoor meer gemotiveerde en beter presterende werknemers. Het verhoogt het werkplezier en draagt bij aan minder ziekteverzuim. Waarom? Omdat medewerkers zich hierdoor gewaardeerd, begrepen, gezien en gehoord voelen.Met een compliment uit je je waardering voor een persoonlijke eigenschap, prestatie, inspanning of idee van je medewerker.

►  Weet hoe je leert  ►  Groei met de juiste leerstrategie   ►  Het is niet “hoe slim ben jij” maar “hoe ben jij slim“!  

De meeste mensen hebben wel eens over mindfulness gehoord, gelezen of passen het misschien al toe in hun dagelijkse leven. Toch is het niet voor iedereen duidelijk wat mindfulness nu eigenlijk is.Sommige mensen denken bijvoorbeeld dat het zweverig is. Dat is een misvatting.  

Wat vind jij van de moeder die er voor kiest om thuis bij haar kinderen te blijven? Of van de moeder die haar kind juist elke dag naar de opvang brengt omdat ze carrière wil maken? Of van die vriend, die maar geen baan wil zoeken? Of je vriendin die ineens heel fanatiek sport en een vriend heeft van 15 jaar jonger? Wat vind je van Marco Borsato en zijn (breed in de pers uitgemeten) affaires? En van het meest recente nieuws over de scheiding van Dirk Kuijt en Pierre van Hooijdonk?Er zijn schrikbarend veel mensen die de moeite nemen hun oordeel te uiten op social media.Dit gaat soms gepaard met zoveel emoties en frustratie, dat het lijkt alsof ze hoogstpersoonlijk zelf 20 jaar deelgenoot zijn geweest van hun leven en daardoor (denken te) weten wat zich allemaal heeft afgespeeld in huize Kuijt, Borsato of Hooijdonk. Negen jaar geleden ging ik zelf scheiden. Mijn buurman had ook een oordeel . Een oordeel die hij, vermoed ik, niet had uitgesproken als hij in mijn schoenen had gestaan en het pad had bewandeld wat ik 12 jaar heb bewandeld alvorens tot deze keuze te komen. “Mensen scheiden wel erg makkelijk tegenwoordig”, vertelde hij me ongevraagd. ”Nou, ik heb tenminste voor mijn relatie gevochten toen het even wat minder ging”. Ik luisterde en glimlachte terug. De impulsieve behoefte mezelf te ‘verdedigen’, was weliswaar aanwezig. Maar ik deed het niet. Zijn reactie vertelde iets over hem en waarom hij bepaalde keuzes heeft gemaakt in zijn leven. Het vertelde niets over mij. Hij projecteerde op dat moment enkel zijn visie, zijn gedachten en zijn gevoel (ontstaan en gevormd door zijn eigen conditionering, ervaringen, normen en waarden), op mij. Ik fungeerde alleen als spiegel. Voor hem.Waarom oordelen we eigenlijk zo vaak en snel? Meestal vind je een ander minder goed dan jij bent. Bijvoorbeeld omdat ze minder hard hun best doen op de werkvloer dan jij. De reden dat je over een ander oordeelt, is omdat je (te) hard oordeelt over jezelf.

Herkenbaar?Je partner, kind, ouder of een collega die ineens tegen je uitbarst, je ergens van beschuldigd, terwijl je jezelf ondertussen met krakende hersens afvraagt wat je in hemelsnaam verkeerd hebt gedaan. Waarschijnlijk niets. Sta je daar weleens bij stil? De ander kan jou niet verdrietig, boos of gelukkig maken. De enige persoon die dat kan doen ben je zelf. Die verantwoordelijkheid kun je dus nooit buiten jezelf leggen. Jij bent namelijk de regisseur van je eigen reactiepatroon. Net als jij de regisseur bent over je eigen emoties. Je maakt jezelf zoveel kleiner dan je bent, wanneer je de ander of de situatie de schuld geeft. Zonde eigenlijk, want je hebt de mogelijkheid om zelf keuzes te maken.Zelf kiezen en toegeven dat je iets niet weet, kunt of verkeerd hebt gedaan is juist een teken van kracht in plaats van het probleem bij een ander neer te leggen.Het verhaal in je hoofd bepaalt wat je waarneemt en voor “waar” aanneemt.Laten we Pietje nemen als voorbeeld. Pietje kan iedereen zijn. Een vriend, (vage) kennis, buurman of iemand uit de buurtsuper. Hoe zie je Pietje als je weet dat hij een armoedzaaier is en hoe zie je hem als blijkt dat hij ineens de loterij heeft gewonnen en miljonair is? Hoe zie je Pietje als er geruchten rondgaan dat hij er een minnares op nahoudt. En hoe zie je hem als blijkt dat dit alles een vergissing was en hij na een jarenlange en intensieve zoektocht eindelijk zijn verloren zus in zijn armen kon sluiten. Hoe zie je Pietje als je boos bent, blij, depressief, dronken of juist hopeloos verliefd? Het is nog steeds dezelfde Pietje. In feite kijk je dus in de spiegel en zie je alleen maar jezelf, jouw eigen overtuigingen en ideeën, die je projecteert op de ander.Met ieder oordeel – over jezelf of over een ander - breng je blokkades aan in je lichaam. Je krijgt een gevoel dat onplezierig voelt.  Hoe mooi is het wanneer je zo’n blokkade (die je zelf hebt gecreëerd) kunt opheffen door wat je voelt niet weg te stoppen, maar ervan te houden (accepteren) en dankbaar te zijn in plaats van het ongewenste gevoel wat je ervaart  extra aandacht en energie te geven. Tegenslagen zijn eigenlijk “cadeautjes” van het universum. Leermomenten. Ze maken je uiteindelijk sterker en bewuster, waardoor je meer inzicht krijgt en leert hoe je anders met een bepaalde situatie om kan gaan.

Gisteren stapte ik in mijn auto, op weg naar de supermarkt. Ik had zin in een lekker muziekje op mijn favoriete zender en zette de radio aan. In plaats van muziek viel ik middenin een interview over (glim)lachen en de positieve effecten ervan. Het motiveerde me om daar iets over te schrijven. Zeker in deze Corona-tijd. De één gaat er wellicht meer nuchter mee om dan de ander. We zijn allemaal mensen en iedereen reageert, voelt, ervaart en uit zich op zijn eigen manier. Het is wennen. Voor iedereen. En voor iedereen is de situatie en zijn de omgevingsfactoren ook weer anders en niet vergelijkbaar. Het vergt veel inzet, geduld, flexibiliteit en creativiteit om een en ander te combineren en in goede banen te leiden. Daarnaast worden we keihard met onszelf geconfronteerd (gewenste en minder gewenste eigenschappen), op de proef gesteld en moeten we om leren gaan met teleurstellingen en emoties die zo nu en dan alle kanten tegelijk op schieten. Het is vooral belangrijk ruimte te blijven geven aan deze gevoelens en ze niet weg te stoppen.Maar waarom meer (glim)lachen?

♥ Reiki is een cadeautje aan jezelf en voor anderen ♥ Reiki kan nooit kwaad, het werkt altijd positief!In 2003 kwam ik voor het eerst in aanraking met Reiki. Mijn interesse was gewekt. Samen met mijn lieve moeder volgde ik een cursus en de inwijdingen voor Reiki I. Heel bijzonder. In 2006 deden we aansluitend Reiki II.Reiki is een Japans woord dat "de kracht van de zon" oftewel "de universele levensenergie" betekent. Alles wat leeft: planten, dieren, mensen, heeft die energie nodig om te kunnen leven, groeien en herstellen van ziekte. Het is een oeroude, eenvoudige maar effectieve behandelingsmethode.Reiki is het ontvangen, benutten en doorgeven van universele levensenergie door middel van handoplegging. Het heft blokkades op in je lichaam en geest en zorgt ervoor dat tekorten aan energie in ons lichaam worden opgelost zodat de natuurlijke balans weer wordt hersteld.  De energie gaat stromen en activeert het zelfhelend vermogen. Je hoeft niet in Reiki te geloven. De Reiki energie werkt altijd. Een Reiki behandeling kan naast een reguliere behandeling plaatsvinden, als aanvulling, versterking of ontspanning.Onbewust gebruiken we vaak al Reiki. Kijk naar hoe impulsief wij met onze handen naar een pijnlijke plek grijpen of de hand er op houden. Ervaring leert ons, dat het vasthouden en koesteren van de pijnplek, de pijn doet afnemen.Een Reiki behandeling geeft mensen meestal een goed gevoel, alsof je lekker in de natuur zit te genieten van de zon met een warm briesje en op de achtergrond een kabbelend beekje... ♥Reiki zorgt ervoor dat het vermogen om energie op te nemen weer hersteld wordt zodat ons immuunsysteem weer goed zijn werk kan doen. Het ruimt afvalstoffen op en zorgt ervoor dat onze organen weer beter kunnen functioneren. Als er psychische klachten zijn, kan Reiki zorgen voor meer innerlijke rust en kracht. Op deze manier ondersteunt Reiki het zelfgenezend vermogen van lichaam en geest, waardoor klachten of ziekten gedeeltelijk of geheel kunnen verdwijnen.

Meerdere malen in mijn leven was ik boos. Soms een beetje, soms heel erg boos. Onder die boosheid zit vaak een lading aan verdriet. De pestkoppen van mijn basisschool. Regelmatig werd ik opgewacht, in elkaar getrapt na schooltijd. Waarom? Omdat ik een dromerig, lief, gevoelig, verlegen en hoog sensitief meisje was, wat ook nog eens scheel keek en een brilletje droeg. Het waren vooral de eerst genoemde eigenschappen die mij tot een wellustige prooi maakten. Hoe dat in elkaar zat, begreep ik later pas.Wanneer ik mijn ouderlijk huis uitliep op weg naar school deed ik, zodra ik om de hoek en uit het zicht van mijn ouders was, mijn brilletje vluchtig in mijn jaszak. Om het pesten tegen te gaan.Het veranderde niets. Helemaal niets. Helaas.In de laatste klas van de basisschool deelde ik met veel euforie mee dat ik geopereerd zou worden aan mijn ogen. De reactie van de allergrootste pestkoppen?  “Het verandert niets, want jij blijft toch altijd lelijk!”.Wat is lelijk en wat is mooi, denk ik nu. Wanneer ik terugblik op de foto’s uit die tijd, dan zie ik alleen maar een lief, mooi, schattig en verlegen meisje. Met een bril.Op de middelbare school veranderde alles. Ineens.Ik werd bewonderd en kinderen vochten letterlijk voor mijn vriendschap en aandacht. Mijn gevoelswereld stond op zijn kop. Wat een tegenstrijdigheden. Hoe was dit mogelijk?Het werd één van mijn grootste levenslessen ooit. Mijn relativeringsvermogen werd geactiveerd en ik kreeg er veel mensenkennis voor terug.Ik kreeg een pubervriendje, die vreemdging bij het leven. Twee jaar waren we samen.  Iedereen leek het te weten, behalve ik. Hij en ik waren gek op elkaar. Op dat moment. Destijds begreep ik nog niet dat zijn handelen voortkwam uit onzekerheid van zijn kant. Het zijn een paar voorbeelden uit een langere reeks aan ervaringen en uitdagingen die in mijn leven hebben plaatsgevonden of nog plaatsvinden. Uitdagingen en confrontaties waar ieder mens mee te maken krijgt in zijn of haar dagelijks leven. Van binnen word je (primair door verdriet) steeds woester en woester. Allerlei scenario’s, plannen en gedachten gaan er door je heen. Totdat je beseft dat wraak niet zoet, maar bitter smaakt.Van al deze acties word je geen snars wijzer, maar juist tig keer verdrietiger als ervoor.

Ik hou van mij, van mij, van mij en van geen ander,want ik ben verreweg de leukste die ik ken. Ik hoef mezelf zo nodig voor mij niet te veranderen,ik hou van mij, mezelf, gewoon zoals ik ben…Zo’n 12 jaar geleden volgde ik een cursus “intuïtieve ontwikkeling”.Op 1 van de cursusdagen draaide de trainer dit nummer, van Harry Jekkers.Een paar keer achter elkaar, zodat we er heel bewust en met volle aandacht naar gingen luisteren. Het raakte me gelijk. Een psychologisch en humorvol nummer. Maar het allermooiste vond ik de achterliggende boodschap: zelfcompassie.Ik hou van mij, van mij alleen, en ik meen het echt.Zoals vaker, wanneer ik geraakt ben door een bepaald boek, liedje of documentaire met een mooie boodschap wil ik, in mijn enthousiasme, al dit moois met anderen delen. Waarom? Omdat ik hen dat mooie gevoel en inzicht ook zo gun.

Leef jij het leven dat bij je past? Ben jij écht jezelf? Vaak durven mensen geen gehoor te geven aan de dromen die ze diep van binnen koesteren, wat veelal voortkomt uit angst, belemmerende gedachten en ingesleten patronen. Het kan voor veel frustratie zorgen. Gedachten komen veelal voort uit de dingen die je zijn aangeleerd in het verleden. Op school, normen & waarden die je hebt meegekregen van je ouders en door zowel positieve als negatieve ervaringen, waar je woorden en beelden aan hebt verbonden.Hierdoor heb je vaak een mening (overtuiging), waar je je meestal niet eens bewust van bent, omdat het een geconditioneerde reflex en dus automatisch gewoontepatroon is geworden, die bepaalt hoe jij de wereld waarneemt. Wanneer je ervan overtuigd bent dat je iets niet kunt, is de kans groot dat je het ook niet probeert. Terwijl, als je zeker weet dat je het wel kunt, de kans groter is dat je het probeert en het ook nog volhoudt.Als jong kind ben je je van geen kwaad bewust. Sta je nog blanco in het leven. Vol vertrouwen en geloof in jezelf. En dan maak je, in je eerste levensjaren, ineens dingen mee die niet overeenkomen met de openheid en liefde die jij in essentie voelt en bent, waardoor je aan jezelf begint te twijfelen. “O jee, er is iets niet in orde met mij, ik moet veranderen, mezelf aanpassen”, om aan de verwachtingen van anderen te voldoen.Vaak hebben kinderen de neiging om situaties op zichtzelf te betrekken. Bijvoorbeeld: “wanneer mama verdrietig is of papa is boos, dan is dat mijn schuld”. Wanneer een bepaald patroon zich regelmatig herhaalt (bijvoorbeeld stelselmatig pesten) of een situatie (te) heftig is voor een kind, dan kunnen er negatieve overtuigingen ontstaan. Overtuigingen waarin je gelooft dat je niet goed genoeg bent, het je toch niet lukt of het gewoonweg niet kunt. De overtuiging dat je niet jezelf mag zijn en eigenlijk ook niet beter verdient dan dat.Van nature heeft een kind liefde, warmte, veiligheid en aandacht (gezien en gehoord worden) nodig en om dit te bereiken zal hij/zij zich in allerlei bochten wringen om dat stukje erkenning voor elkaar te krijgen. En voilà, het authentieke gedrag wordt aangepast. Want: