- JIJ geeft me het gevoel dat ik dom ben
- ZIJ maakt me zó boos
- Het is JOUW schuld dat ik me zo rot voel
- JIJ maakt mij verdrietig
- Door JOU voel ik me zoals ik me nu voel
- HIJ maakt mij ongelukkig
- Door JOU heb ik mijn trein gemist
Herkenbaar?
Je partner, kind, ouder of een collega die ineens tegen je uitbarst, je ergens van beschuldigd, terwijl je jezelf
ondertussen met krakende hersens afvraagt wat je in hemelsnaam verkeerd hebt gedaan.
Waarschijnlijk niets. Sta je daar weleens bij stil?
De ander kan jou niet verdrietig, boos of gelukkig maken. De enige persoon die dat kan doen ben je zelf. Die verantwoordelijkheid kun je dus nooit buiten jezelf leggen. Jij bent namelijk de regisseur van je eigen reactiepatroon.
Net als jij de regisseur bent over je eigen emoties.
Je maakt jezelf zoveel kleiner dan je bent, wanneer je de ander of de situatie de schuld geeft.
Zonde eigenlijk, want je hebt de mogelijkheid om zelf keuzes te maken.
Zelf kiezen en toegeven dat je iets niet weet, kunt of verkeerd hebt gedaan is juist een teken van kracht in plaats van het probleem bij een ander neer te leggen.
Het verhaal in je hoofd bepaalt wat je waarneemt en voor “waar” aanneemt.
Laten we Pietje nemen als voorbeeld. Pietje kan iedereen zijn.
Een vriend, (vage) kennis, buurman of iemand uit de buurtsuper.
Hoe zie je Pietje als je weet dat hij een armoedzaaier is en hoe zie je hem als blijkt dat hij ineens de loterij heeft gewonnen en miljonair is? Hoe zie je Pietje als er geruchten rondgaan dat hij er een minnares op nahoudt. En hoe zie je hem als blijkt dat dit alles een vergissing was en hij na een jarenlange en intensieve zoektocht eindelijk zijn verloren zus in zijn armen kon sluiten. Hoe zie je Pietje als je boos bent, blij, depressief, dronken of juist hopeloos verliefd?
Het is nog steeds dezelfde Pietje. In feite kijk je dus in de spiegel en zie je alleen maar jezelf, jouw eigen overtuigingen en ideeën, die je projecteert op de ander.
Met ieder oordeel – over jezelf of over een ander - breng je blokkades aan in je lichaam. Je krijgt een gevoel dat onplezierig voelt. Hoe mooi is het wanneer je zo’n blokkade (die je zelf hebt gecreëerd) kunt opheffen door wat je voelt niet weg te stoppen, maar ervan te houden (accepteren) en dankbaar te zijn in plaats van het ongewenste gevoel wat je ervaart extra aandacht en energie te geven. Tegenslagen zijn eigenlijk “cadeautjes” van het universum. Leermomenten.
Ze maken je uiteindelijk sterker en bewuster, waardoor je meer inzicht krijgt en leert hoe je anders met een bepaalde situatie om kan gaan.
Wanneer dierbaren mij om advies vragen hoe te handelen in een bepaalde situatie waarin ze zijn beland, wil ik dat zeker doen, maar ik ben wel eerlijk en geef aan dat het uiteindelijke antwoord in jezelf zit. Feitelijk kan ik een ander niet adviseren, omdat mijn advies gebaseerd is op het pad wat ik tot nu toe heb bewandeld. Het advies zou samengesmolten zijn met mijn ervaringen, tegenslagen en belevenissen. Gebaseerd op wat IK zou doen als IK in die situatie zat. Maar ik ben de ander niet.
Wanneer je 5 mensen om hetzelfde advies vraagt, zal je 5 verschillende antwoorden krijgen, voortgekomen uit hun eigen conditionering en omgevingsfactoren.
Alles wat je jezelf hebt aangeleerd, valt ook weer af te leren. Alles begint bij jou.
Je hebt op ieder moment de vrijheid om te kiezen.
Veranderingen komen niet tot stand door iets anders te gaan doen, maar door anders te denken en iets anders te geloven.
Als je eenmaal anders gaat denken, komt anders handelen vanzelf.
Ervaringen uit het verleden, angsten voor de toekomst en gedrag van anderen gaan vaak een eigen leven leiden in ons hoofd. Het onkruid in je gedachtentuintje. Maar gedachten zijn geen feiten. Ondertussen houden deze gedachten ons wel weg van wat we werkelijk voelen, willen of nodig hebben.
En als het dan ineens een tijdje makkelijk, goed en als vanzelf lijkt te gaan in je leven, schiet het onkruid van je gedachtentuintje omhoog. Komt in opstand. “Hier klopt iets niet!”, schreeuwt dit woekerende onkruid. We hebben toch altijd geleerd dat niets vanzelf gaat? Dat je keihard moet werken om ook maar iets te bereiken? Het leven moeilijk is? Dus waarom gaat het nu dan makkelijk? Dat kan niet lang goed gaan. Wanneer gaat het mis?”. Bijna zenuwachtig word je ervan.
En voilà. Waar je aandacht aan besteedt dat groeit en wat je denkt, uitspreekt of “wenst” komt vanzelf naar je toe (iets met de wet van de aantrekkingskracht?). En prompt gaat er weer iets mis in je leven en denk je: “zie je wel, ik had gelijk, het klopte niet”.
Onze gewoontes en patronen zijn diep ingesleten. Als kind leer je wat wel en niet mag. Probeer eens om aangeleerde patronen en denkwijzen los te laten en te luisteren naar je lichaam en je gevoel. Want gevoel denkt niet, kan niet liegen of oordelen. Je kunt de macht grijpen door je hart te openen. Als je echt van jezelf houdt, trek je vanzelf liefdevolle en harmonieuze relaties met anderen aan. Dan zijn er geen aangeleerde labels meer zoals – goed/fout – stom/leuk – echt/vals.
Door in het heden meer bewust te worden van jezelf en jouw handelen, word je het verleden (wat je niet meer kan veranderen) de baas. De toekomst is niets anders dan een voortzetting van het heden.
Ik schreef er ooit 2 gedichtjes over:
“Genieten”
Geniet van iedere dag die je mag beleven,
ook aan jou is dit leven gegund.
Immer positief blijven denken,
en boven alles geloven dat je het kunt.
Pieker je te veel en kom je er niet meer uit?
Geschiedenis is verleden, de toekomst een besluit.
Een voorval dat reeds is geschied,
pieker er niet over, want de geschiedenis veranderen kun je niet.
“Gevoel”
Laat je niet intimideren,
blijf je gevoel eeuwig trouw.
Deze zal je de waarheid vertellen,
volkomen eerlijk én alleen voor jou.
Op stap ga je met jezelf,
7 dagen per week.
Probeer er daarom het beste van te maken,
laat jezelf niet in de steek.
Als jij iets niet leuk vindt, of je voelt je ergens niet goed bij, dan heb je de keuze om rechtsaf te slaan in plaats van linksaf. Alles begint bij jou. Gelukkig zijn komt van binnenuit!
Dat is waarom je, als je echt gelukkig wilt zijn, eerst aan jezelf moet werken. Je ware ik kun je alleen ontdekken als je de rust, stilte en ruimte neemt om jezelf te leren kennen én accepteren.
Een klein deel van dit blog schreef ik naar aanleiding van een tweedaagse workshop die ik in 2015 heb gevolgd in het Samaya klooster bij Willem de Ridder, destijds 75 jaar. Wat een prachtige en bijzondere man. Het boek wat hij heeft geschreven: ‘Spiegelogie” vond ik psychologisch zo interessant, dat ik het destijds aan een aantal van mijn dierbaren cadeau heb gegeven.
Ik raad het iedereen aan om te lezen.
Een cadeau voor jezelf ♥
♥ Probeer van obstakels springplanken te maken.
♥ Gebruik de magische kracht van muziek.
♥ Zeg nooit slechte dingen over jezelf.
♥ Probeer eens naar een ander te luisteren zonder O.M.A. (oordeel, mening, advies).
♥ Blijf uit de buurt van drama en negativiteit.
♥ Vervang het woord “moeten” eens een tijdje door “mogen”.
♥ Vraag je bij alles af: ‘geeft het me energie’ (voldoening) of ‘kost het me energie’.
Reactie plaatsen
Reacties