Wat vind jij van de moeder die er voor kiest om thuis bij haar kinderen te blijven?
Of van de moeder die haar kind juist elke dag naar de opvang brengt omdat ze carrière wil maken?
Of van die vriend, die maar geen baan wil zoeken?
Of je vriendin die ineens heel fanatiek sport en een vriend heeft van 15 jaar jonger?
Wat vind je van Marco Borsato en zijn (breed in de pers uitgemeten) affaires?
En van het meest recente nieuws over de scheiding van Dirk Kuijt en Pierre van Hooijdonk?
Er zijn schrikbarend veel mensen die de moeite nemen hun oordeel te uiten op social media.
Dit gaat soms gepaard met zoveel emoties en frustratie, dat het lijkt alsof ze hoogstpersoonlijk zelf 20 jaar deelgenoot zijn geweest van hun leven en daardoor (denken te) weten wat zich allemaal heeft afgespeeld in huize Kuijt, Borsato of Hooijdonk.
Negen jaar geleden ging ik zelf scheiden. Mijn buurman had ook een oordeel . Een oordeel die hij, vermoed ik, niet had uitgesproken als hij in mijn schoenen had gestaan en het pad had bewandeld wat ik 12 jaar heb bewandeld alvorens tot deze keuze te komen. “Mensen scheiden wel erg makkelijk tegenwoordig”, vertelde hij me ongevraagd. ”Nou, ik heb tenminste voor mijn relatie gevochten toen het even wat minder ging”. Ik luisterde en glimlachte terug. De impulsieve behoefte mezelf te ‘verdedigen’, was weliswaar aanwezig. Maar ik deed het niet. Zijn reactie vertelde iets over hem en waarom hij bepaalde keuzes heeft gemaakt in zijn leven. Het vertelde niets over mij. Hij projecteerde op dat moment enkel zijn visie, zijn gedachten en zijn gevoel (ontstaan en gevormd door zijn eigen conditionering, ervaringen, normen en waarden), op mij.
Ik fungeerde alleen als spiegel. Voor hem.
Waarom oordelen we eigenlijk zo vaak en snel? Meestal vind je een ander minder goed dan jij bent.
Bijvoorbeeld omdat ze minder hard hun best doen op de werkvloer dan jij.
De reden dat je over een ander oordeelt, is omdat je (te) hard oordeelt over jezelf.
Vaak heeft het te maken met je eigen onzekerheid, onvrede en ontbrekende zelfacceptatie.
Hierdoor veroordelen we niet alleen onszelf, maar ook anderen.
Je stoort je bijvoorbeeld aan mensen die minder hard hun best doen op de werkvloer, omdat je zelf ook wel wat meer
rust zou willen. In ieder oordeel zit eigenlijk een les verstopt. Voor jezelf.
Wanneer dierbaren mij om advies vragen hoe te handelen in een bepaalde situatie waarin ze zijn beland, wil ik dat zeker doen, maar ik ben wel eerlijk en geef aan dat het uiteindelijke antwoord in jezelf zit. Feitelijk kan ik een ander niet adviseren, omdat mijn advies gebaseerd is op het pad wat ik tot nu toe heb bewandeld. Het advies zou samengesmolten zijn met mijn ervaringen, tegenslagen en belevenissen. Gebaseerd op wat IK zou doen als IK in die situatie zat. Maar ik ben de ander niet.
Wanneer je 5 mensen om hetzelfde advies vraagt, zal je 5 verschillende antwoorden krijgen, voortgekomen uit hun eigen conditionering en omgevingsfactoren.
Oordelen is een sticker, een etiket, die je op iemand plakt. Meestal zonder te vragen of uit te zoeken of het klopt:
- Hij is zo’n enorm lompe boer, maar ja, zijn vader is net zo.
- Die vrouw heeft typisch trekjes van ADHD en volgens mij is ze ook autistisch.
- Dat is wel een heel zweverig figuur.
- Hij is een narcist.
- Met die man valt niet te praten.
Het beeld dat je hebt over anderen, zegt altijd iets over jezelf. Dat komt omdat je jouw eigen normen en waarden meeneemt in het beeld dat je over anderen hebt en geen verschil meer maakt tussen feiten en jouw eigen mening.
Er is een groot verschil tussen oordelen en waarnemen. Wanneer je oordeelt, dan heb je er al een ‘goed’ of ‘fout’ etiketje opgeplakt. Maar etiketten plakken we toch op flessen en niet op mensen?
Al vroeg in ons leven leren we om onderscheid te maken, want zonder onderscheid is er geen verschil tussen pijn en plezier, tussen veiligheid en gevaar, tussen goed en fout…
Hetzelfde geldt voor kinderen op school. Presteer je goed, dan word je beloond met een sticker, presteer je minder, dan krijg je geen sticker en val je automatisch in de categorie ‘slecht’.
Of kijk eens naar sport, de winnaar krijgt een beker, de verliezer krijgt niets.
Het idee van goed zijn, kan dus alleen bestaan als anderen het minder goed doen.
Eigenlijk zouden we van jongs af aan moeten leren dat ieder mens uniek is. Dat ieder mens in het bezit is van één of meerdere talenten. En vervolgens de focus leggen op deze talenten ♥
Don’t judge a book by its cover...
Wanneer iemand een oordeel velt over de weg die jij aflegt, leen hem dan jouw schoenen. Oordeel niet over het pad dat je nooit hebt bewandeld. En als je dan toch wilt oordelen, bewandel dan eerst het pad.
Als je van iedereen het verleden zou zien, zou je niet meer oordelen. Iedere rugzak heeft een ander gewicht. Dus oordeel nooit over het gewicht van de rugzak die een ander moet dragen.
Je kent nooit het hele verhaal. Je ziet altijd maar een heel klein stukje van iemands leven. Van iemand die een andere opvoeding, jeugd, ervaringen, gedachten en tegenslagen heeft gekregen dan jij.
Jullie hebben niet hetzelfde meegemaakt, niet hetzelfde gevoeld en niet hetzelfde gedacht.
Probeer je niet af te vragen wat je ervan vindt, maar probeer te begrijpen waarom de ander zo anders denkt, doet of andere keuzes maakt dan jij.
Door te oordelen verliezen we onze nieuwsgierigheid en spontaniteit.
We laten een kans liggen om te groeien, want ieder mens kan jou iets leren. Wees je ervan bewust dat jouw manier niet per se de beste is, maar slechts een manier. Geniet van mensen zoals ze zijn.
Luister naar ze en besef dat er altijd iets te leren valt.
Natuurlijk hoeven we het niet altijd eens te zijn. De ware uitdaging zit juist in het accepteren en respecteren dat we verschillend zijn. Een ieder mag er zijn zoals ze zijn en een ieder volgt zijn eigen pad.
Dus laat het oordeel los. Het brengt je nergens. Niemand is perfect. Iedereen heeft zwakke punten. Oordeel daar niet over. Waardeer het. Accepteer jezelf zoals je bent en: maak van een oordeel een voordeel.
Je hoeft toch niet overal een mening over te hebben? Geen mening hebben is prima…
Wanneer je veel oordeelt of negatief roddelt, zal je steeds omgeven blijven door personen die negatief zijn ingesteld.
Het werkt als een magneet. De wet van de aantrekkingskracht. Wat je uitzendt krijg je terug. Wat je denkt, trek je aan.
Blijf uit de buurt van roddelen en verspil je energie niet aan drama, vijandigheid en/of negativiteit. Focus op de mensen die je begrijpen, steunen en onbaatzuchtig liefhebben. Mensen met een positieve levenshouding, die vaak glimlachend door het leven gaan en andere mensen zonder moeite complimenten geven.
Ik nodig je uit om deze week eens op te letten hoe vaak je oordeelt. Naar jezelf en naar anderen.
Vervang elk oordeel door een positieve en opbouwende gedachte en ervaar wat dit met je doet.
De volgende geheugensteuntjes kun je toepassen:
1. ANNA:
Altijd Navragen, Nooit Aannemen
2. NIVEA:
Niet Invullen Voor Een Ander
3. OMA:
Oordeel - Mening - Advies
4. OEN
Open – Eerlijk - Nieuwsgierig
5. LSD
- Luisteren:
We kregen 1 mond en 2 oren. Blijkbaar is luisteren belangrijker dan praten ;-) - Samenvatten:
Probeer weer te geven wat je gehoord denkt te hebben en controleer of dit klopt. - Doorvragen:
Vraag door wanneer het nog niet helemaal duidelijk is.
Mijn advies? Wees vooral een OEN, neem ANNA mee en laat OMA thuis ♥
Stoppen met oordelen is een cadeau voor jezelf. Het maakt je leven makkelijker, leuker en lichter.
Je kunt de wereld simpelweg observeren, zonder jezelf continu af te vragen wat je ervan vindt.
Het brengt een gevoel van kalmte, acceptatie en tevredenheid. En dat leeft een stuk lekkerder.
Ik gun jou minder strijd met jezelf en daardoor ook minder strijd met de ander. Sluit vrede met jezelf, omarm jezelf,
zodat je vanuit liefde en compassie jouw mooie leven kan leven ♥
Reactie plaatsen
Reacties