MILS: Meer Inzicht in LeerStrategieën

Gepubliceerd op 9 januari 2021 om 16:03

  Weet hoe je leert  
►  Groei met de juiste leerstrategie   
►  Het is niet “hoe slim ben jij” maar “hoe ben jij slim“!  


Weet jij hoe je het beste en meest effectief leert?
Her(ken) je jouw eigen talent of wil je deze ontdekken?

In 2016 begon ik met de opleiding tot MILS-coach en eind 2017 was ik gecertificeerd.
Deze opleiding volgde ik in eerste instantie om mijn kinderen te helpen en meer inzicht te krijgen in de manier waarop ze de stof het beste tot zich zouden kunnen nemen. Daarnaast zeker ook omdat het een interessante en boeiende materie is.

Er valt nog zoveel te leren, begrijpen en te ontdekken. Voor zowel kinderen als volwassenen.
En tevens voor ouders om inzicht te krijgen in het leergedrag van hun kinderen.

Hoe was jij vroeger in de klas? Luisterde je aandachtig naar de juf of meester of verslapte de aandacht wanneer de mondelinge uitleg net iets te lang duurde? Kon je stilzitten of wilde je juist bewegen?
Leerde je sneller door teksten te arceren of beter wanneer je filmpjes zag met tekst en uitleg?

Zelf was ik een fantasievolle dromer. Hele uitleggen gingen aan mij voorbij, omdat ik snel afdwaalde en ineens weer in mijn eigen fantasierijke wereld zat. Wat ook weer zo zijn voordelen heeft, want met dezelfde fantasie heb ik mijn eerste kinderboek geschreven...
En dan stond de juf of meester ineens naast me, werd ik abrupt ‘wakker’ en schrok ik me helemaal te pletter.
Tegenwoordig grap ik gewoon dat ik een slecht geweten heb ;-)

Want ook nu, in mijn huidige – volwassen - leven, ben ik nog steeds die fantasievolle dromer, die makkelijk af kan dwalen. Wanneer ik een telefoongesprek voer, zakelijk of privé, dan heb ik na afloop een heel kunstwerk gecreëerd van hartjes, sterretjes, bloemetjes, vlinders en allerlei andere verbindingen en figuren.
Droedelen noemen ze dat of Doodling in het Engels. Het betekent niets meer dan gewoon maar wat tekenen.

Droedelen voorkomt dat mensen met hun gedachten afdwalen en gaan dagdromen en dat hiermee een groot deel van wat er om hen heen gezegd en gedaan wordt aan hen voorbijgaat. Simpele tekeningetjes maken die niet veel van het brein vergen, ergens mee bezig zijn en daardoor minder snel in gedachten afdwalen en hierdoor meer opnemen van wat er gezegd wordt. Het voorkomt dagdromen. Bij dagdromen vergeet je wat er om je heen gezegd wordt, terwijl doodling een minder intensieve hersenactiviteit is en je je kunt herinneren wat er om je heen gebeurde. Droedelen is daarmee dus juist goed voor de concentratie. Eigenlijk zou iedereen van een bloknoot en pen moeten worden voorzien tijdens een vergadering, (school)les of een telefoongesprek…

Toch is het niet geaccepteerd, met name in de klas. Wanneer een kind aan het tekenen of krabbelen is, ongeïnteresseerd overkomt (half slapend) of juist extra beweegt, wordt dit helaas opgemerkt als desinteresse en wordt de leerling (en/of ouders) hierop aangesproken, met allerlei consequenties tot gevolg. Terwijl het in veel gevallen juist een vorm van concentratie is, waarbij de leerling de stof beter tot zich neemt.

Zo kwam mijn broer vroeger ongeïnteresseerd over in de laatste klas van de basisschool. Daarom kreeg hij een MAVO advies. Maar niets was minder waar. Hij hoorde alles en had uiteindelijk de allerhoogste score op de citotoets. Het Gymnasium rondde hij met gemak af en aansluitend, succesvol een universitaire studie.

Hoe vaak botst het niet in de klas. Worden ouders op het matje geroepen omdat “Pietje” volgens de juf of meester teveel beweegt, niet oplet of niet geïnteresseerd overkomt. Het hangt ook nog af van welke leerkracht er voor de klas staat.
Wanneer je een leerkracht treft die geen beweging nodig heeft en heel tekstueel is ingesteld, dan heeft een kind met bewegingsbehoefte en een auditieve instelling al snel een probleem, omdat de match en het begrip er niet is. En dat is zonde. Altijd wordt er geroepen dat ieder mens uniek is, maar in het onderwijs willen ze veelal alles over 1 kam scheren en wordt er niet of te weinig gekeken naar het individuele kind. Sowieso is het onderwijs vooral tekstueel ingericht.

Ben jij auditief, tekstueel of juist visueel ingesteld?
Heb je iedere zoveel minuten beweging nodig om stof tot je te nemen of kun je prima een uur stilzitten?  
Werk en leer je graag samen of juist alleen?

In mijn onderzoeken naar certificering was er een meisje van 12 jaar die 100% auditief bleek en 0% tekstueel. Dit is best uitzonderlijk, komt niet vaak zo extreem voor, maar gaf wel aan waarom ze tegen zoveel problemen op school aanliep.
Ook scoorde ze hoog op bewegen. Mijn advies voor haar was dan ook om haar huiswerk in te spreken en af te luisteren terwijl ze op de trampoline ging springen, dansen of een andere soort van beweging. De beste manier voor haar om stof tot zich te nemen. Alleen in het onderwijs loop je tegen allerlei obstakels aan, helaas.

Ik leerde vroeger mijn talen of andere teksten op muziek. Geen muziek die ik afspeelde. Nee, ik verzon zelf een muzikaal deuntje bij mijn teksten en zo kon ik ze onthouden. Net als anderen er een ezelsbruggetjes aan koppelen of (visueel) bepaalde meubelstukken of andere objecten.

Mijn kinderen heb ik ook getest. Mijn zoon is vooral tekstueel en visueel. Van mijn dochter begreep ik ineens veel meer na de test. Zij scoorde hoog op auditief. Heel veel dingen vielen op hun plek. Maar er bleek meer aan de hand. Inmiddels had ik nog een aanvullende cursus gevolgd om een eventuele oogafwijking te testen. Dat vond en vind ik super interessant omdat ik zelf een oogafwijking heb. Ik heb geen samenwerking tussen mijn ogen. Kijk afzonderlijk met 1 oog, waarbij rechts domineert omdat links maar 20% zicht heeft. Mijn hersenen hebben zich volledig aangepast omdat ik nog heel klein was toen dit zich ontwikkelde. Een volwassene zou per definitie dubbel gaan zien, wanneer dit op latere leeftijd zou ontstaan, heb ik me laten voorlichten door het academische ziekenhuis waar ik 2 x ben geopereerd.

Veel kinderen krijgen tegenwoordig de stempel dyslexie, terwijl dyslexie aangeboren is en maar bij 4% van de bevolking van toepassing is. Heel veel kinderen met de diagnose dyslexie hebben eigenlijk fixatie disparatie. Dit is niet aangeboren en kan ook worden hersteld.

Als je ergens naar kijkt moeten beide ogen naar hetzelfde punt kijken. Wanneer  dit niet goed gebeurt, fixeer je (kijken) disparaat (niet goed). De hersenen kunnen de beelden van de beide ogen niet tot één enkel beeld versmelten waardoor het zien onduidelijk wordt. Dit kan wazig zicht of onrustig gedrag veroorzaken.

Ik heb mijn dochter getest met de bioptor en de uitslag gaf een afwijking aan. Hierop ben ik met haar naar een gerenommeerde optometrist gegaan die gespecialiseerd is in fixatie disparatie.
En dit bleek ze, in combinatie met + 4 in beide ogen, daadwerkelijk te hebben.
Door deze afwijking heeft ze zichzelf extra aangeleerd om meer auditief te worden.

Zelf zit ik bij een hele leuke en inspirerende toneelclub, waarbij we ieder jaar weer teksten in ons hoofd moeten zien te stampen. Ook ik ben, net als mijn zoon, behoorlijk tekstueel. Ik leer dan ook het beste door mijn teksten te arceren, steeds opnieuw te lezen en te herhalen (soms met een eigen verzonnen melodietje eronder). Maar wat voor mij geldt, hoeft niet voor mijn medespelers te gelden. Sommigen vinden het misschien fijn om hun tekst op te nemen en steeds opnieuw af te spelen. Of er juist beelden en plaatjes bij te visualiseren.
Voor iedereen geldt, herhalen, herhalen en nog eens herhalen. Zo komt de tekst uiteindelijk van je korte termijn geheugen in je lange termijn geheugen terecht.
Na het (ontspannen) leren of doorlezen van een tekst is het effectief om iets anders te gaan doen, sporten, werken, slapen. Het brein heeft tijd nodig om de stof te verwerken.
De volgende dag blijkt dan ineens een en ander te zijn blijven hangen.

Normaliter schrijf ik over bewustzijn, liefde, leven in het hier en nu, maar ook deze materie vind ik dermate interessant om te delen. Naast deze inzichten met betrekking tot leerstrategieën, pleit ik voor les in empathie en bewustzijn (in Denemarken is dit al geïntegreerd) of het stimuleren van het talent waar het kind (of volwassene, al dan niet op de werkvloer) goed in is in plaats van alle aandacht steeds te richten op hetgeen waarin er minder wordt gepresteerd.
Het is een wens van mij om hier in de nabije toekomst lesmateriaal over te gaan schrijven.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.